Horacio Bollini, kunstcriticus uit Argentinië
We staan oog in oog met een Nederlands-Kroatische kunstenaar. Zijn kunst lijkt op de verspreiding van het oude geschrift Glagoljica, de oude handschriftkunde van Kroatië. Dujic werkt met de onbevangenheid van de jazz. Zijn abstractie doet denken aan een jamsessie: het is adembenemend en geeft de omringende sfeer weer. De kalligrafieën wisselen elkaar af en zijn met elkaar verweven. Het kleurenspel omvat de kalligrafieën in een onzichtbare structuur en vermijdt zo dat die onvormelijkheid overloopt en overheerst. Het is die drift van het omringende, op doek geschilderd zoals een seismograaf de trillingen en de bewegingen registreert van de tektonische lagen. In zijn portfolio blijkt de interesse om na te denken over de mensheid. Mannen en vrouwen van alle culturen. Een pluralistisch concept en bij uitstek eigentijds. De overeenkomst met Action Painting van Jackson Pollock is erg duidelijk. Dujic stelt verschillende werken voor die een voorlopige opeenvolging zijn. Het geheel lijkt op een sage, een grote film in hoofdstukken. Waarom? Omdat de beperkende kantlijnen van het werk als een gesloten geheel, zoals visie en tentoonstelling, een ritmische impuls zouden overweldigen.
Die impuls maakt het traditionele concept bekend van de schilderachtige ruimte. Het antwoord op dit, de vrijheid van deze schrijfwijzes is zo intens, dat het werk uitputtende vitaliteit ademt.